บทที่ 159 - ศพแม่น้ำ

คาเอล

ในสายน้ำมีกลิ่นความตาย

แม้กระทั่งก่อนที่รองเท้าบู๊ตของข้าจะจมลงในตลิ่งเปียกชื้น ข้าก็รู้แล้ว

กลิ่นคาวเลือดคล้ายโลหะคละคลุ้งอยู่ในอากาศ คมชัดยิ่งกว่าสายลมกลิ่นสนหอมหวานที่มักพัดผ่านป่าแห่งนี้

มันอบอวลอยู่ในปาก เคลือบลิ้นของข้า และสตอร์มที่อยู่ในตัวข้าก็คำรามต่ำๆ อย่างกระสับกระส่าย

“มีเลือด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ